Acem Kızı
	Sefamı sürersin uzaklarda Eğlenirmisin bensiz Söyle yüzün güler mi Birazda olsa acem kızı Yoksa yalnızlık mı çekersin Kanlı gözyaşları mı dökersin Hasretle yollarımı mı beklersin Söylesene acem kızı Sen sevilmeye layıksın Sen hep gülmeye alışıksın Sen hayatla barışıksın Ne desem yalan olur Senin için acem kızı.

Acı

Kaldırım gülü oldum dün gece sahil boyunca unutmaya çalıştım bana bıraktığın kimsesizliği saatler geride kalmış benden derdimi anlayan yok. Dermanım da uzakta şimdi o kara gözlerin olacaktı karşımda avucumda aşkın. Saracaktım ince hayatını kollarımla zaman bırakacaktı seni bana. Solmadan geçecekti bu hayal. Gidip geliyorum seninle kendim arasında değişen birşey yok. Aynı boşluktayım sevsem mi yoksa sevmesem mi seni acı mı çeksem her gün prangalarımı eskitsem şaraba vurup kendimi ölsem mi yoksa yoksa hiç bırakmasam mı seni vazgeçtim diyorum olmuyor gerçekten içimdesin sökemiyorum acılar vız gelir şimdiden sonra sensizlik ölüm. Onca şeyi sırtladım ben senin için rakı gibisin. Soğuk, ağır, beyaz az biraz can damarda bitiyor aşkın kapalı kapılar ardına bırakacağım seni bir müddet aşk yıllandıkça erir kalp mi kaldı sanki bedende her şeyim senin.

Acımıyor Hayat

Bir sıfır yenik başlamışız maça Kalemimiz çoktan kırılmış Umudun ışığı yok önümüzde Bizi böylesine itenler Hesaplamamışlar uçurumun derinliğini Düştüğümüz yerden tırmanmaya vazgeçmedik Ama kimse Bize elini uzatmıyor Şimdikiler sevginin cenazesini kaldırmışlar Elinde bir demet çiçekle Muhtaç oldukları ağlıyor Karadelik büyüyor içimizde Yutacağı zaman belli değil Uçurumun kenarına mı gitsek Ya da deniz kıyısına Umutsuzluk var aklımda Cerrahların kralı gelse düzeltemeyeceği Bu kadar karışıklık içinde Neden karınca değildik Hayattan sorumluluğu az olan Bir görevmiş hayat komutanın verdiği Öyle zannetsinler diye Bağıra çağıra emrettiği Acımıyor hayat Bİz ceza almışız

Affet Beni
	Acı çektim, keder süzdüm, Sensiz yazda da güzdüm, İstemeden seni üzdüm, Bilemedim, affet beni. Yüreğimi sanma bir taş, Yaktı sevdâ denen ataş, İndi de gözlerinden yaş, Silemedim, affet beni. Bilmem ki; nasıl söylesem, Yoksa sükût mu eylesem? Aşar gelirdim istesem, Gelemedim, affet beni. Lâyıksın köşke-saraya, Unut beni git oraya, Gelemeyiz bir araya, Diyemedim, affet beni.